145# Afgańska Perła - Nadia Hashimi

"Czasem trzeba wyjść z tłumu, przekroczyć granicę. Zdobyć się na odwagę i wyciągnąć ręce po szansę, jeśli się czegoś bardzo pragnie."

Tytuł: Afgańska Perła
Autor: Nadia Hashimi (pochodzenie: Stany Zjednoczone)

Wydawnictwo: Kobiece

Data wydania: październik 2015

Liczba stron: 480

Forma: moja własna biblioteczka
Moja ocena - 7/10

WSTĘPNIE...

          Nowe wydawnictwo "Kobiecie" od razu wchodzi na rynek z ciekawą premierą - "Afgańską perłą" autorstwa amerykańskiej autorki Nadii Hahimi, która posiada afgańskie korzenie. Premiera zainteresowała mnie bardzo, gdyż ciekawią mnie książki o kobietach pochodzących i żyjących w krajach islamskich. 

TROCHĘ O FABULE I MOICH PRZEMYŚLENIACH...

     
         Dwie bohaterki, dwa różne okresy w historii, dwie opowieści. Zacznijmy od Szekiby, którą los bardzo mocno doświadczył: w jednym czasie umarła prawie cała jej rodzina tzn. matka i rodzeństwo. Została sama z ojcem, który nie radził sobie i potrzebował pomocy przy gospodarstwie. I takim sposobem młoda kobieta, która i tak nie miała wielkich perspektyw na małżeństwo (gdyż w dzieciństwie została poparzona gorącym olejem, przez co połowę jej twarzy pokrywały szpetne blizny) została chłopcem, stała się synem dla swojego ojca. Gdy jego również zabrakło musiała przeprowadzić się do znienawidzonej rodziny ze strony ojca, gdzie nią pomiatano. Później wszędzie gdzie trafiała, była traktowana tak samo jak facet, który ma wiele siły, by ciężko pracować. I Szekiba pracowała. Wiele lat później jej wnuczka Rahima zostaje potraktowana podobnie: ze względu na brak synów w jej domu matka postanawia, że Rahima od tej pory będzie Rahimem - dziewczyną przebraną za chłopca. Dziewczynka była bardzo szczęśliwa mogąc bawić się z innymi chłopcami i żyć wolnością, której kobieta nigdy nie zazna. Jednak "sielanka" się kończy, gdy mężczyzna w wieku jej ojca postanawia ją poślubić. Wtedy zaczyna się piekło. 

          Losy kobiet mieszkających w państwach arabskich zawsze mnie bulwersują i wzruszają. Nigdy nie zrozumiem takiej kultury, gdzie płeć kobieca jest tak okrutnie traktowana. W tamtych krajach od wielu stuleci właściwie mało się zmienia: 150 lat temu Szekiba była traktowana, jak osoba o wiele gorsza od mężczyzn, tak i ponad 100 lat później jest traktowana jej wnuczka. Kobiety muszą być posłuszne mężczyznom: najpierw swoim ojcom i braciom, a później mężom i wykonywać wszystkie ich rozkazy. To jest główny, najważniejszy ich obowiązek. A przy tym powinny zostać jeszcze niewidzialne. Nie ma możliwości, aby opisać jak głębokie uczucia ta książka może wywołać. Jest to jedna z tych opowieści, napisanych tak pięknie, która zmusza czytelnika do wędrówki poprzez życie tych wszystkich odważnych kobiet w Afganistanie. Jednak dwie główne bohaterki chciały zmienić swoje życie, a nie godzić się na to, co je spotkało. Mimo, ze jest to fikcja literacka, to odczuwa się tą realność historii... Wszyscy dobrze wiemy, że tak naprawdę dzieje się w Afganistanie. Wiele podobnych historii w tej chwili toczy się w tamtych, i wielu innych krajach, a ludzkość nie potrafi sobie z tym poradzić.

PODSUMOWUJĄC...

          
          Zazwyczaj w takich powieściach, gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością mam swój ulubiony wątek. Jednak tutaj absolutnie nie potrafię wybrać ciekawszego, zwłaszcza, że moim zdanie, praktycznie nie da się odczuć, który wątek jest z przeszłości... Naprawdę w Afganistanie czasy wcale tak bardzo się nie zmieniły, jak np. w Europie. I to chyba nie jest dobre...

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Kobiece